Με αφορμή την παγκόσμια ημέρα της γιορτής της Γυναίκας καλούμε όλες τις γυναίκες στο Α΄ ΚΑΠΗ Θάσου (Λιμένα) την Τρίτη, 08.03.2016 και ώρα 17.30 μ.μ. σε μια ενημερωτική εκδήλωση με θέμα :

«Καρκίνος Μαστού, ένα γυναικείο ζήτημα»

Για το σοβαρό αυτό πρόβλημα και την αντιμετώπιση του θα μιλήσει ο Δ/ντης του Κέντρου Υγείας Πρίνου κ. Αγγελόπουλος Θωμάς και η ιατρός Πλουμή Δήμητρα.

Από το Γραφείο του ΝΠΔΔ Δημαρωγός

Η Πρόεδρος

Γεωργαλή – Νικήτα Αγγελική

Στους δύσκολους οικονομικά καιρούς που ζούμε, πολλοί από εμάς θέλουμε να βοηθήσουμε συνανθρώπους μας, αλλά δεν έχουμε την οικονομική ευχέρεια να το πραγματοποιήσουμε.

Με την συλλογή και την ανακύκλωση από καπάκια μπορούμε να το πετύχουμε χωρίς να επιβαρύνουμε οικονομικά κανένα.

Βοηθήστε και εσείς στην προσπάθεια μας!!! Ενημερώστε για την δραση μας οικογένειες που χρήζουν αμεσα την βοήθεια μας.  Δώστε τα στοιχεία μας!!!

Βοηθήστε να χαρίσουμε αναπηρικά αμαξίδια,πρόσθετα μέλη ή εξειδικευμένα ορθοπεδικά είδη και χαμόγελα!

Έχουμε ανάγκη από ανθρώπους σαν και εσάς!!!

Mπορείτε να μας βρείτε στην σελίδα μας στο facebook

«Μαζεύω καπάκια Μοιράζω χαμόγελα»

250.000 παιδιά νοσούν από καρκίνο σε όλο τον κόσμο κάθε χρόνο, ενώ υπολογίζεται ότι 90.000 περίπου από αυτά δεν επιβιώνουν.

Παγκόσμια ημέρα ευαισθητοποίησης της κοινής γνώμης για τον παιδικό καρκίνο και τις ανάγκες των παιδιών που νοσούν έχει οριστεί η 15η Φεβρουαρίου. Ο καρκίνος της παιδικής ηλικίας δεν έχει σύνορα. Σε αντίθεση με άλλες ασθένειες, ο καρκίνος προσβάλλει το ίδιο όλες τις χώρες του πλανήτη, αναπτυγμένες και μη.
Μεγάλη πρόοδος έχει σημειωθεί στη θεραπεία καρκίνων της παιδικής ηλικίας τις τελευταίες δεκαετίες, και πολλοί από αυτούς μπορούν πλέον να θεραπευτούν. Τα ποσοστά 5ετούς επιβίωσης για την πιο πρόσφατη χρονική περίοδο (2003-2009) για τους πιο κοινούς καρκίνους της παιδικής ηλικίας είναι:

Οξεία λεμφοκυτταρική λευχαιμίες: 90%, οξεία μυελογενή λευχαιμία: 64%, εγκεφάλου και άλλων όγκων του κεντρικού νευρικού συστήματος: 75%, Wilms όγκων: 90%, λεμφώματα Hodgkin: 97%, μη-Hodgkin λεμφώματα: 85%, ραβδομυοσαρκώματα: 64%, νευροβλαστώματα: 79%, ρετινοβλαστώματα: 99%, οστεοσαρκωμάτων: 71%, σαρκώματα Ewing: 72%

Τα ποσοστά επιβίωσης με βάση τα προηγούμενα αποτελέσματα αφορούν μεγάλο αριθμό παιδιών που έπασχαν από την ασθένεια, αλλά είναι στην καλύτερη περίπτωση γενικές εκτιμήσεις και δεν μπορούν να προβλευθεί τι θα συμβεί στην περίπτωση κάθε παιδιού. Ο τύπος του καρκίνου είναι σημαντικός για την εκτίμηση της κατάστασης ενός παιδιού.
Πολλοί άλλοι παράγοντες μπορούν επίσης να είναι σημαντικοί, για την επιβίωση ενός παιδιού που νοσεί από καρκίνο όπως η ηλικία, ο ακριβής τύπος της νόσου, ο τόπος και η έκταση του όγκου, η θεραπεία που έλαβε, και πως ο καρκίνος αποκρίνεται στη θεραπεία.
Κατά τη διάρκεια και μετά τη θεραπεία του καρκίνου, οι κύριες ανησυχίες για τις περισσότερες οικογένειες είναι οι βραχυπρόθεσμες και μακροπρόθεσμες επιπτώσεις του καρκίνου και της θεραπείας του.
Η θεραπεία του καρκίνου της παιδικής ηλικίας απαιτεί μια πολύ εξειδικευμένη προσέγγιση, και το ίδιο κάνει και η φροντίδα και η παρακολούθηση μετά τη θεραπεία. Όσο νωρίτερα οποιαδήποτε προβλήματα μπορεί να αναγνωριστούν, το πιο πιθανό είναι ότι μπορεί να αντιμετωπιστούν αποτελεσματικά.
Οι κίνδυνοι εξαρτώνται από έναν αριθμό παραγόντων, όπως τον τύπο του καρκίνου, τις ειδικές θεραπείες για τον καρκίνο που χρησιμοποιείται, οι δόσεις της θεραπείας του καρκίνου, και η ηλικία του παιδιού κατά το χρόνο της αγωγής.
Μερικές από τα πιο κοινές επιδράσεις της θεραπείας του καρκίνου περιλαμβάνουν προβλήματα καρδιάς ή των πνευμόνων (οφείλεται σε ορισμένα φάρμακα χημειοθεραπείας ή θεραπείας με ακτινοβολία), να επιβραδυνθεί ή να καθυστερήσει η ανάπτυξη στα οστά ή συνολικά και μαθησιακά προβλήματα
Στη χώρα μας, για τη συγκεκριμένη ημέρα οι παρακάτω φορείς :
• “Διεθνής Εταιρεία Παιδιατρικής Ογκολογίας” (SIOP), και
• «Διεθνής Συνομοσπονδία Συλλόγων Γονιών Παιδιών με καρκίνο” (ICCCPO), και
• ΦΛΟΓΑ «Πανελλήνιος Σύλλογος Γονιών Παιδιών με Νεοπλασματική Ασθένεια” (ιδρυτικό μέλος της ICCCPO) και
• ΛΑΜΨΗ Σύλλογος Γονέων Παιδιών με Νεοπλασματικές Ασθένειες Βορείου Ελλάδας
• ΚΥΤΤΑΡΟ «Σύλλογος Ενηλίκων με εμπειρία Καρκίνου στην Παιδική ή Εφηβική Ηλικία»
ενώνουν τις δυνάμεις τους, προκειμένου να ενημερώσουν την παγκόσμια κοινή γνώμη για τον καρκίνο στα παιδιά και τους εφήβους και να επηρεάσουν τις κυβερνήσεις όλων των χωρών της γης, ώστε να εξασφαλίσουν σε όλα τα παιδιά, πρόσβαση σε σωστή ιατρική φροντίδα στη διάρκεια της θεραπείας και μετά από αυτή.

Κάθε χρόνο, πάνω από 250.000 παιδιά σε όλο τον κόσμο νοσούν από καρκίνο, ενώ υπολογίζεται ότι περίπου 90.000 από αυτά δεν επιβιώνουν. Μόνο το 20% των παιδιών που νοσούν από καρκίνο σε όλο τον κόσμο, έχουν δυνατότητα πρόσβασης σε σωστή ιατρική φροντίδα. Στη χώρα μας όπως και σε όλες τις προηγμένες χώρες, το ποσοστό των παιδιών που γίνεται καλά ξεπερνάει το 75%.

Στον καρκίνο της παιδικής ηλικίας δεν υπάρχει πρόληψη. Ωστόσο η έγκαιρη διάγνωση οδηγεί σε ίαση τα περισσότερα παιδιά. Θα πρέπει λοιπόν να δοθεί ιδιαίτερη σημασία :
• στην εκπαίδευση και τη συνεχή ενημέρωση των επαγγελματιών της υγείας, ώστε να είναι σε θέση να διαγνώσουν έγκαιρα τη νόσο, και
• στη σωστή ενημέρωση των γονιών ώστε να απευθύνονται έγκαιρα στα παιδιατρικά νοσοκομεία.

Οι γονείς για όσο διάστημα τα παιδιά τους υποβάλλονται σε θεραπεία, είναι υποχρεωμένοι να αφιερώσουν όλο το χρόνο τους στο παιδί τους, ενώ οι ανάγκες της οικογένειας αυξάνονται σημαντικά και για το λόγο αυτό θα πρέπει να λαμβάνεται μέριμνα από μέρους της πολιτείας, ώστε να προστατεύεται η εργασία και το εισόδημά τους.
Όλα τα παιδιά έχουν δικαίωμα στη σωστή ιατρική φροντίδα, ανεξάρτητα από την εθνική, κοινωνική ή οικονομική τους κατάσταση.

Πηγή: iatronet.gr

Η 19η Νοεμβρίου έχει θεσπιστεί διεθνώς ως η Ημέρα ενάντια στην Κακοποίηση των Παιδιών, ένα φαινόμενο που, δυστυχώς, εμφανίζεται όλο και πιο συχνά και στη χώρα μας.

Σύμφωνα με τα στοιχεία που έδωσε στη δημοσιότητα «Το Χαμόγελο του Παιδιού», τους πρώτους 10 μήνες του 2015 η «Εθνική Τηλεφωνική Γραμμή για τα Παιδιά SOS 1056», έλαβε συνολικά 784 καταγγελίες σοβαρών περιστατικών κακοποίησης παιδιών, εκ των οποίων το 98% ήταν ανώνυμες. Οι καταγγελίες αφορούσαν στo σύνολο τους 1.545 παιδιά (728 αγόρια και 663 κορίτσια ενώ για 154 παιδιά δεν ήταν γνωστό το φύλο). Το 40% ήταν παιδιά, ηλικίας 0 – 6 ετών ενώ σχεδόν 1 στις 2 καταγγελίες αφορούσαν σωματική κακοποίηση παιδιών. Στην πλειονότητά τους, θύτες ήταν οι γονείς – ένας από τους δύο ή και οι δύο.

«Το Χαμόγελο του Παιδιού» από την 1η έως και την 19η Νοεμβρίου υλοποίησε σε εθνικό επίπεδο εκστρατεία ενημέρωσης κι ευαισθητοποίησης των πολιτών ενάντια στα φαινόμενα Βίας κατά των Παιδιών, υπό την αιγίδα της Προεδρίας της Ελληνικής Δημοκρατίας. Παράλληλα, ο οργανισμός συμμετείχε, εκπροσωπώντας τη χώρα μας, σε διεθνή εκστρατεία ενάντια στο φαινόμενο μαζί με άλλους 63 φορείς από 38 κράτη. Η εκστρατεία ενημέρωσης κι ευαισθητοποίησης κορυφώθηκε στις 19 Νοεμβρίου σε Αθήνα, Θεσσαλονίκη, Πάτρα, Λάρισα, Πύργο, Κόρινθο, Κέρκυρα, Χαλκίδα, Αγρίνιο και Χανιά όπου «Το Χαμόγελο του Παιδιού» διοργάνωσε δράσεις με τη συμμετοχή μαθητών, εκπαιδευτικών και πολιτών.

«Εκατοντάδες παιδιά σήμερα κακοποιούνται από το σύστημα εξαιτίας της έλλειψης χώρων φιλοξενίας, της υπολειτουργίας ιδρυμάτων λόγω έλλειψης πόρων, της έλλειψης Εισαγγελέων Ανηλίκων πανελλαδικά, της καθυστέρησης διερεύνησης των καταγγελιών κακοποίησης. Παράλληλα παιδιά θύματα παραμένουν στα νοσοκομεία, βρέφη εγκαταλείπονται σε Μαιευτικές Κλινικές, ενώ σημαντικός είναι και ο αριθμός των παιδιών που είτε επιστρέφουν στο περιβάλλον όπου κακοποιούνταν ή πιθανά δεν απομακρύνονται ποτέ από αυτό. Τεράστιες όμως και οι ελλείψεις στον τομέα της ψυχικής υγείας σε επίπεδο υποστήριξης παιδιών θυμάτων. Θα ήθελα να τονίσω ότι θα πρέπει όλοι να θωρακίσουμε τα παιδιά μας, μαθαίνοντάς τους τι σημαίνει κακοποίηση, πως μπορούν να προφυλαχθούν και ποια είναι τα δικαιώματά τους. Κινδυνεύουμε να συνηθίσουμε ακόμα και την Κακοποίηση των παιδιών μας όπως τόσα άλλα που πλέον έχουμε αποδεχτεί», δήλωσε ο πρόεδρος του Οργανισμού, Κώστας Γιαννόπουλος.

Η παιδική κακοποίηση είναι ένα φαινόμενο με τεράστιες διαστάσεις διεθνώς: Τουλάχιστον 1 στα 5 κορίτσια και 1 στα 10 αγόρια πέφτουν θύματα σεξουαλικής κακοποίησης πριν την ηλικία των 18 ετών, αλλά μόνο 1 στα 3 περιστατικά καταγγέλλεται. Εϊναι ανησυχητικό ότι 1% του ανδρικού πληθυσμού σε παγκόσμιο επίπεδο αναπτύσσει παιδοφιλικά κίνητρα (με παγκόσμιο ανδρικό πληθυσμό στα 3.5 δις το 1% συνεπάγεται 35 εκ άνδρες).  Περίπου 20.9 εκατομμύρια παιδιά είναι θύματα καταναγκαστικής εργασίας εκ των οποίων 4.5 εκ (22%) είναι θύματα καταναγκαστικής σεξουαλικής εκμετάλλευσης, σύμφωνα με τον Παγκόσμιο Οργανισμό Εργασίας.

Πηγή: Τα νέα

Η υπόθεση του ενήλικα που παρενόχλησε και κακοποίησε σεξουαλικά δεκάδες κορίτσια συγκλόνισε το πανελλήνιο. Ένα γνωστό έγκλημα το οποίο παρέμενε «άγνωστο»…. Αντίστοιχες υποθέσεις με 2 εκπαιδευτικούς σε 2 πόλεις της Κρήτης, με εκπαιδευτικό στην Κέρκυρα αλλά και η υπόθεση της Πάρου είναι μερικά μόνο παραδείγματα σεξουαλικής κακοποίησης παιδιών από το πρόσφατο παρελθόν. Ένα έγκλημα που συντελείται μέσα σε σπίτια και κοινωνίες και μόνο ελάχιστες περιπτώσεις ζητούν βοήθεια. Ο θυμός, η ντροπή, η ενοχή αλλά και ο φόβος των παιδιών τα οδηγεί να μην αποκαλύπτουν το τι τους συμβαίνει.

«Το Χαμόγελο του Παιδιού» έχοντας το συντονισμό του Εθνικού Κέντρου για τα Εξαφανισμένα και υπό Εκμετάλλευση Παιδιά πραγματοποιεί δράσεις για την πρόληψη και συνειδησιακή αφύπνιση της κοινωνίας γύρω από το φαινόμενο, αλλά ταυτόχρονα υλοποιεί και δράσεις αντιμετώπισης και αποκατάστασης για τα παιδιά που έχουν βιώσει σεξουαλική κακοποίηση. 

Σύμφωνα με τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας η σεξουαλική κακοποίηση αφορά τη συμμετοχή του παιδιού σε σεξουαλική δραστηριότητα, την οποία δεν κατανοεί πλήρως, δεν είναι σε θέση να δώσει συγκατάθεση ή για την οποία το παιδί δεν είναι αναπτυξιακά διατεθειμένο ή αλλιώς παραβιάζει τους νόμους ή τα κοινωνικά ταμπού της κοινωνίας.

Πολύ συχνά χρησιμοποιούνται και οι όροι σεξουαλική παραβίαση ή αιμομιξία. Ο τελευταίος όρος δίνει και μια διάσταση στο φαινόμενο φέρνοντας το άτομο που κακοποιεί σεξουαλικά παιδιά μέσα στο στενό αλλά και στο ευρύτερο οικογενειακό περιβάλλον. Σε όλες τις περιπτώσεις είναι ένα άτομο που έχει χρόνο και χώρο με το παιδί αλλά και ένα άτομο που η σχέση του με το παιδί (σχέση αγάπης ή φόβου) εξασφαλίζει τη μυστικότητα του γεγονότος και ταυτόχρονα τα παιδιά :

▪ Βιώνουν αισθήματα ενοχής και υπευθυνότητας γι’ αυτό που τους συμβαίνει

▪ Αντιμετωπίζουν την κατάσταση σαν ένα «ένοχο οικογενειακό μυστικό»

▪ Λειτουργούν προστατευτικά προς τους γονείς τους  

▪ Ακόμη και να αντιληφθούν το κίνδυνο σπάνια ζητούν βοήθεια

Είναι υπόθεση όλων και του καθένα ξεχωριστά να προστατεύσει τα παιδιά απέναντι σε τέτοια εγκλήματα. Στην σεξουαλική κακοποίηση δεν υπάρχει η έννοια «το παιδί μου» αλλά ένα παιδί που ταλαιπωρείται και όλοι πρέπει να βοηθήσουμε.

Γονείς….

● Παρατηρήστε τη συμπεριφορά του παιδιού. Οποιαδήποτε ξαφνική και χωρίς εμφανή αιτία αλλαγή στη σχολική του παρουσία ή επίδοση, στην άποψη του για κάποια άτομα, στο λεξιλόγιο του, στην όρεξη του, στις συνήθειες  του ύπνου του ή στην υγιεινή του, πρέπει να σας προβληματίσει. 

● Μιλήστε ειλικρινά στο παιδί και τους κινδύνους που μπορεί να υπάρξουν

● Καλλιεργήστε ένα κλίμα ασφάλειας και εμπιστοσύνης με τα παιδιά προκειμένου να μπορούν να σας εμπιστεύονται αυτά που τους συμβαίνουν

● Μην αντιδράτε υπερβολικά σε ότι σας πει το παιδί. Μπορεί να το φοβίσετε

● Ακούστε το με υπομονή και μην το κριτικάρετε

● Προσπαθήστε να δείτε τα συναισθήματα του πίσω από τις πράξεις του

● Τονώστε την αυτοεκτίμηση και την αυτοπεποίθηση του παιδιού

● Μη φοβηθείτε να ζητήσετε συγγνώμη. Τα παιδιά πρέπει να μάθουν ότι και οι ενήλικες κάνουν λάθη

● Μάθετε στο παιδί να λέει όχι και σεβαστείτε την άρνηση του

● Καλέστε στην Εθνική Τηλεφωνική Γραμμή για τα παιδιά SOS 1056, για να πάρετε κατευθύνσεις και συμβουλές. 

 Εκπαιδευτικοί….

● Μην αγνοήσετε κάτι που σας έχει πει το παιδί, ακόμη και αν νομίζετε ότι είναι ψέμα

● Παρατηρήστε τη συμπεριφορά του παιδιού αλλά  και την σχολική του επίδοση / παρουσία

● Προσπαθήστε να επικοινωνήσετε με τους γονείς

● Προτείνετε λύσεις στο παιδί και εξηγήστε τες

● Μην πανικοβληθείτε ή φοβηθείτε… το παιδί σας έχει ανάγκη

● Φροντίστε να μην απομονωθεί το παιδί από τα υπόλοιπα

● Μην κατηγορήσετε τους γονείς του… θυμηθείτε ότι τους προστατεύει

● Συνεννοηθείτε με τον διευθυντή για τις κινήσεις που πρέπει και μπορεί να κάνει το σχολείο

● Καλέστε στην Εθνική Τηλεφωνική Γραμμή για τα παιδιά SOS 1056, για να πάρετε κατευθύνσεις και συμβουλές. 

Γείτονες, φίλοι, γνωστοί….

● Παρατηρήστε τη συμπεριφορά του παιδιού

● Παρατηρήστε στη συμπεριφορά του γονέα και του τρόπου με τον οποίο μιλάει στο παιδί

● Ακούστε τι έχει να σας πει το παιδί

● Μην αγνοείτε την ανάγκη του παιδιού για βοήθεια

● Εάν παρατηρήσετε κάτι ενημερώστε κατευθείαν την αστυνομία στο 100 ή ανώνυμα στην Εθνική Τηλεφωνική Γραμμή για τα Παιδιά SOS 1056

Τι πρέπει να θυμάται το παιδί:

● Υπάρχουν άνθρωποι για να μιλήσεις. Αν κοιτάξεις γύρω σου θα βρεις ανθρώπους που μπορείς να μιλήσεις και να εμπιστευτείς. Οι γονείς σου, οι δάσκαλοι σου, «Το Χαμόγελο του Παιδιού»

● Είναι λογικό να φοβάσαι. Όμως οι άνθρωποι που θα μιλήσεις θα σε βοηθήσουν να ξεπεράσεις τη δυσκολία 

● Δεν έχεις κάνει τίποτα για το οποίο θα πρέπει να ντρέπεσαι… ότι και να έχεις κάνει, ότι και να έχεις πει, όπως και αν είσαι εξωτερικά, δεν έχει κανένας δικαίωμα να σε χτυπήσει, να σε βρίσει ή να σε αγγίξει με τρόπο που δεν είναι σωστός.

● Δεν υπάρχει κανένα μυστικό που να σε κάνει να ντρέπεσαι, να φοβάσαι και να μην μπορείς να κοιμηθείς τα βράδια

● Δεν υπάρχει κανένα μυστικό από τη μαμά και το μπαμπά ή το δάσκαλο και τη δασκάλα

● Έχεις δικαίωμα να λες όχι σε πράξεις και συμπεριφορές που δεν σου αρέσουν

● Μπορείς πάντα να μιλήσεις στην Εθνική Τηλεφωνική Γραμμή για τα Παιδιά SOS 1056 ανώνυμα, όλη τη μέρα ή τη νύχτα καλώντας από ένα οποιοδήποτε τηλέφωνο, δεν θα χρεωθείς και θα μιλήσεις με άτομο από «Το Χαμόγελο του Παιδιού» που μαζί θα βρείτε λύση στο θέμα που σε απασχολεί.

Πηγή: Το χαμόγελου του παιδιού

Το Θασόραμα αφιερώνει το παραπάνω κείμενο στη γυναίκα, σέβεται την θέση της στην κοινωνία και στηρίζει τους πολύχρονους αγώνες της για την διεκδίκηση των δικαιωμάτων, κοινωνικών και πολιτικών.

Η Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας γιορτάζεται κάθε χρόνο στις 8 Μαρτίου, σε ανάμνηση μιας μεγάλης εκδήλωσης διαμαρτυρίας που έγινε στις 8 Μαρτίου του 1857 από εργάτριες κλωστοϋφαντουργίας στη Νέα Υόρκη, οι οποίες ζητούσαν καλύτερες συνθήκες εργασίας. Η πρώτη Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας γιορτάστηκε το 1909 με πρωτοβουλία του Σοσιαλιστικού Κόμματος των ΗΠΑ και υιοθετήθηκε δύο χρόνια αργότερα από τη Σοσιαλιστική Διεθνή.

Ιστορία της 8ης Μαρτίου

 Η 8η Μαρτίου ορίστηκε το 1977 από τον Οργανισμό Ηνωμένων Εθνών ως Παγκόσμια Ημέρα για τα δικαιώματα της Γυναίκας και τη Διεθνή Ειρήνη.

Η ιδέα για τον εορτασμό της προέκυψε κατά το πέρασμα στον 20ό αιώνα, το οποίο σηματοδοτήθηκε από την εκβιομηχάνιση, την πληθυσμιακή έκρηξη και τις ριζοσπαστικές ιδεολογίες. Το έναυσμα, όμως, είχε δοθεί αιώνες πριν, με τη Λυσιστράτη να πρωτοστατεί σε μια ιδιόμορφη «φεμινιστική» απεργία, προκειμένου να τελειώσει ο πόλεμος των ανδρών.

Κατά τη διάρκεια της Γαλλικής επανάστασης οι γυναίκες του Παρισιού ζητούσαν «ελευθερία, ισότητα, αδελφότητα» στις Βερσαλίες. Η γιορτή ουσιαστικά αφορά στους αγώνες συνηθισμένων γυναικών, που με το θάρρος και την αποφασιστικότητα τους έγραψαν ιστορία.

Το 1908 παρέλασαν 15.000 γυναίκες στους δρόμους της Νέας Υόρκης ζητώντας λιγότερες ώρες εργασίας, καλύτερους μισθούς και δικαίωμα ψήφου. Υιοθέτησαν το σύνθημα «Ψωμί και τριαντάφυλλα», με το ψωμί να συμβολίζει την οικονομική ασφάλεια και τα τριαντάφυλλα την καλύτερη ποιότητα ζωής.

Η Ημέρα της Γυναίκας γιορτάστηκε για πρώτη φορά από το Σοσιαλιστικό Κόμμα των ΗΠΑ στις 28 Φεβρουαρίου 1909. Ο εορτασμός της καθιερώθηκε το 1910 με πρόταση της Γερμανίδας σοσιαλίστριας Clara Zetkin κατά τη διάρκεια της Δεύτερης Διεθνούς.

Μετά την Οκτωβριανή Επανάσταση, η φεμινίστρια Alexandra Kollontai έπεισε τον Λένιν να επισημοποιήσει τη γιορτή στη Σοβιετική Ένωση, όμως μέχρι το 1965 αυτή παρέμεινε γιορτή των εργατών.

Η άνοδος του φεμινιστικού κινήματος το 1960 αναζωογόνησε το ενδιαφέρον για την Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας.

Στις μέρες μας, όμως, σε πολλές χώρες η ημέρα αυτή έχει χάσει το πολιτικό της μήνυμα: Αφενός εμπορευματοποιήθηκε και αφετέρου εκλήφθηκε ως ευκαιρία για να εκφράσουν οι άνδρες την αγάπη τους στις γυναίκες, όπως κατά την Ημέρα της Μητέρας και του Αγίου Βαλεντίνου.

Ωστόσο, περιστατικά που σημειώνονται με αφορμή τον εορτασμό της Ημέρας τη Γυναίκας, αποδεικνύουν την ανάγκη προβολής και τίμησης, αν μη τι άλλο, των αγώνων των γυναικών. Στην Τεχεράνη στις 4 Μαρτίου 2007, η αστυνομία ξυλοφόρτωσε χιλιάδες άνδρες και γυναίκες που σχεδίαζαν συλλαλητήριο για τον εορτασμό της ημέρας. Οι δεκάδες γυναίκες που συνελήφθησαν κρατήθηκαν για μέρες στην απομόνωση. Οι ακτιβίστριες Shadi Sadr και Mahbubeh Abbasgholizadeh αφέθηκαν ελεύθερες μετά από δεκαπέντε μέρες απεργία πείνας.

Στις Ηνωμένες Πολιτείες, οι εργάτριες στο τομέα της υφαντουργίας και του ιματισμού κινητοποιήθηκαν στις 8 Μάρτη του 1857 στη Νέα Υόρκη για τις απάνθρωπες συνθήκες εργασίας και τους χαμηλούς μισθούς τους. Η αστυνομία επιτέθηκε και διέλυσε βίαια το πλήθος των λευκοντυμένων γυναικών, όμως το εργατικό κίνημα είχε ήδη γεννηθεί. Δυο χρόνια αργότερα, οι γυναίκες που συμμετείχαν στις κινητοποιήσεις οργάνωσαν το πρώτο εργατικό σωματείο γυναικών και συνέχισαν τον αγώνα για τη χειραφέτηση τους.

Πηγή: TVXS

To τελευταίο διάστημα η ελληνική κοινωνία συγκλονίζεται από περιστατικά που φανερώνουν έντονο bullying σε σχολεία και χώρους που συχνάζει νεολαία. Μεμονωμένα παιδιά ή ομάδες παιδιών «βάζουν στο μάτι» κάποιον συμμαθητή τους και του κάνουν «το βίο αβίωτο», δέρνοντάς τον, απειλώντας τον, ληστεύοντάς του το χαρτζιλίκι ή βασανίζοντάς τον με παρατσούκλια, συκοφαντώντας τον με ψεύτικες διαδόσεις, αμφισβητώντας τον ανδρισμό του κ.λπ.

Το θύμα συνήθως δεν μαρτυράει στους γονείς ή τους δασκάλους του όσα του συμβαίνουν, διότι οι θύτες του τον απειλούν ότι αν μιλήσει θα “χει «κακά ξεμπερδέματα». Οι συμμαθητές τους συνήθως δεν κάνουν τίποτε για να βοηθήσουν τα θύματα, διότι αισθάνονται ότι δεν έχουν καμιά δουλειά να αναμιχθούν.

Οι μαθητές του 3ου Γενικού Λυκείου Δράμας στέλνουν το δικό τους μήνυμα κατά της ενδοσχολικής βίας. 

Αξίζει να δείτε το βίντεο όπου τα παιδιά εκφράζουν με τον δικό τους μοναδικό τρόπο το αίτημά τους να τεθούν στο περιθώριο οι κοινωνικές αδικίες.

[vsw id=”31TD6J2bTk4″ source=”youtube” width=”580″ height=”300″ autoplay=”no”]

Μάθετε πως θα προστατέψετε το παιδί σας.  

Το bullying μπορεί να έχει τις παρακάτω μορφές:

– Σωματική βία, κλοπή και φθορά προσωπικών αντικειμένων.

– Λεκτική βία, δηλαδή βρισιές, κοροϊδίες, ρατσιστικές ή σεξιστικές εκφράσεις, ταπεινωτικά σχόλια.

– Κοινωνική απομόνωση και αποκλεισμός ή δημόσια ταπείνωση.

– Λεκτική βία παρενόχληση μέσω Η/Υ, μέσω των σελίδων δικτύωσης.

– Σε κάποιες περιπτώσεις μπορεί να συνυπάρξουν κάποιες συμπεριφορές από όλες τις μορφές bullying.

Το bullying έχει συστηματικό χαρακτήρα και συνήθως ο θύτης είναι λίγο μεγαλύτερος από το θύμα.

Στις περιπτώσεις όμως που η παρενόχληση γίνεται κυρίως μέσω κοινωνικού στιγματισμού και σελίδων δικτύωσης (κυρίως σε εφήβους) θύτης και θύμα μπορεί να είναι πολύ συχνά συμμαθητές στο ίδιο τμήμα.

Πολύ συχνά και ο θύτης του Bullying είναι θύμα κάποιας μορφής βίας στο οικογενειακό του περιβάλλον. Πρέπει να γνωρίζουμε ότι ακόμα και η παραμέληση ενός παιδιού, θεωρείται μορφή ψυχολογικής βίας.

Πως μπορώ να καταλάβω αν το παιδί μου έχει πέσει θύμα bullying;

1. Ξαφνική άρνηση για το σχολείο.

2. Διαταραχές ύπνου και διατροφής (όταν βεβαίως έχουν αποκλειστεί άλλα αίτια).

3. Χτυπήματα και μελανιές στο σώμα του παιδιού τα οποία δυσκολεύεται να σας δικαιολογήσει.

4. Αν γυρνά νηστικό από το σχολείο, ενώ είχε πάρει μαζί του λεφτά για φαγητό ή φαγητό από το σπίτι.

5. Πριν πάει στο σχολείο, βιώνει συχνά σωματικά συμπτώματα όπως πονοκέφαλο, ναυτία κ.α.

6. Παρουσιάζει έντονη μελαγχολία.

7. Δυσκολεύεται να συγκεντρωθεί.

8. Αποφεύγει οποιαδήποτε συζήτηση για το σχολείο.

Τι κάνουμε σε περίπτωση που το παιδί μας έχει ενοχοποιηθεί από κάποιον άλλο μαθητή;

Α. Διαβεβαιώνουμε το παιδί ότι είμαστε δίπλα του και το κάνουμε να αισθανθεί ασφαλές. Το επιβραβεύουμε για το κουράγιο του να παραδεχτεί τι του συνέβη.

Β. Προσπαθούμε να μάθουμε τι ακριβώς έχει συμβεί. Αν το παιδί ντρέπεται να το συζητήσει μαζί μας, το παρακινούμε να συζητήσει με κάποιον από το οικογενειακό περιβάλλον που εμπιστεύεται και αισθάνεται άνετα. Π.χ αγαπημένη θεία, μεγαλύτερος αδερφός.

Γ. Συμβουλεύουμε το παιδί να αγνοήσει τις παρενοχλήσεις, καθώς η αδιαφορία πολλές φορές αποθαρρύνει τον θύτη.

Δ. Αν η κατάσταση είναι σοβαρή (π.χ σωματική βία) ενημερώνουμε το σχολείο για να κάνει τις απαραίτητες κινήσεις. Άλλο τσακωμός ανάμεσα σε συμμαθητές και άλλο συστηματική παρενόχληση.

Πηγές: Jenny – Infokids

 

Στις 26 Δεκεμβρίου στις 20:30 η Μαριαλένα, 17 ετών, εξαφανίστηκε από το σπίτι της στο Περιστέρι. Έκτοτε η Μαριαλένα αγνοείται και οι δικοί της άνθρωποι ελπίζουν με τη βοήθεια όλων μας, σύντομα να βρεθεί και να επιστρέψει κοντά τους.